Tussen licht en duisternis

Russische geleerden nemen westerse ideeën graag over, maar haast nooit zonder er een eigenzinnige draai aan te geven. Dat geldt bij uitstek voor Aleksandr Doegin, wellicht Ruslands grootste intellectuele veelvraat. Puttend uit een fenomenale veelheid aan bronnen van westers rationeel én irrationeel denken, wendt Doegin zijn immense verbeeldingskracht niet aan om aan de wereld te ontsnappen, maar om zich ermee te verbinden. Hierbij laveert hij steeds tussen het licht (de logos) van de filosofische geest en de moeilijk te ontwarren duisternis (de chaos) van zijn geliefkoosde onderzoeksobject: het Russische onbewuste leven of de onpeilbaar geachte Russische ziel, die in Doegins ogen eeuwig brandstof levert voor de unieke eigenzinnigheid van de Russische cultuur.

Tussen licht en duisternis neemt je in een aantal korte hoofdstukjes mee op een tocht doorheen Aleksandr Doegins diepste filosofische beweegredenen en intuïties, die niet zelden ingebed zijn in het denken van de Traditie. Dit essay schenkt bijzondere aandacht aan Doegins geopolitieke theorie van het Neo-eurazianisme, waarmee hij ook buiten Rusland enige bekendheid heeft verworven; aan zijn monumentale interpretatie van Heideggers ‘existentiaalanalyse’; én aan zijn 22-delige magnum opus NOÖMACHIA (Oorlog der rede), waarmee Doegin de hand uitsteekt naar wereldfaam. Gunnar Vergauwen laat je beknopt kennismaken met de man die met stip het epitheton ‘gevaarlijkste denker uit het Oosten’ verdient.