Ik woon in mijn gedichten

WONING

Mijn huid is hard geworden
moeizaam raakt mijn stem fluweel
tergend traag versteent de twijfel
    in de krop van mijn keel
het ouder worden is een mystiek gebeuren
ik wen er maar niet aan
bang ben ik niet van de dood
zoals ik het niet was van het leven
ik woon in mijn gedichten
al heeft elk van hen krukken nodig
    om niet om te vallen

om rechtop te blijven staan.